İLÇELERDE KÖYLERDE BİR B/AŞKADIR RAMAZAN, B/AŞKADIR BAYRAM...
Müjdeyi Recep ve Şaban vermişti… Hoş geldi Ya Şehr-i Ramazan… İftarlar, kandiller derken ‘Kadir’ kıymet bilenlere selam durdu tüm âlem…
Ve nasipse mükafat olarak geldik fıtratın bayramına…
Kim gele kim göre, kim öle kim kala…
Hani demişler ye ‘Ömrümüz Ramazan ola ki, Ölümümüz Bayram ola…’ işte öyle… Nasip…
***
Malumunuz Malıçlıyım… Bağlarımız güçlüdür şükür… Askerlik dönemim harici her bayramı, sevdiklerimle birlikte ana, baba ocağı ilçemde geçiririm. İnşallah bundan böylede öyle olmasını dilerim…
Çoluğu çocuğu, yaşlısı genci, kadını erkeğiyle iftara kadar bir koşuşturmadır gider ilçe ve köylerde…
Ramazan ve Pide kardeştir…
Ramazan her şeyiyle güzel, özel bir aydır… Ramazan gelince doğup, büyüdüğüm ana baba ocağı Malıcın o meşhur içli pidesi gelir aklıma… Sadece Malıçlılar bilir oysa… Özellikle kıymalı ve peynirli olursa ne ala… Çocukluğumuzdan bugüne değin vazgeçilmezimizdir…
Fırıncılar alınmasın ama! Eskişehir’de benzerine rastlamadım… Belkide çocukluk. Ne bileyim. Fırınlardaki sıcak pide alma telaşı ve gelenekselleşen kuyruklar ize bir diğer güzellik… Bazı şeylerin adını özlem koyuyorsunuz ya ondan…
İFTAR DAVETLERİ…
Ailelerin ve komşuların birlik ve beraberliği adına güzel anlardır... Karşılıklı iftar daveti kültürü oluşmuş yöremizde… Sofralarda ise bir iki tabak fazla konulur… o haz başkadır. Eskiden köy evleri odaları olduğundan kimse aç /açıkta kalmaz imiş, şimdilerde maalesef durum vahim… Ramazan ayında ilçelerde iftar çadırları bir iki örnek dışında yok. Yolcu yolakçı düşünülmeli, mutlaka olmalı…
İftar, teravih namazı. Sahura kadar açık olan kahvehaneler ve ÇAY tadında muhabbetlerin ise tadına doyum olmaz….
BAYRAM VE ÖNCESİ…
Bayram öncesi her evde mutlaka tatlı telaş görürsünüz… Dolmasından, sarmasına tatlısına akla gelen herşey… Bayramda ise ziyaretler olur… Küçükler bayram ziyaretlerini yaparken, hanenin yaşlıları bir yere gitmeyerek, misafir beklerler…
ÇOCUKLUĞUMUZDA ŞEKER VE PARA DEMEKTİ ‘RAMAZAN…’
Çocukluğunuzu hatırlayın… Eğer ilçe ve köy kökenli iseniz mutlaka öncelik verdiğimiz haneler vardır öyle değil mi? Benim vardı… Merhum Cevat amcam ve oğlu Adem ağabey… Ve ömrü uzun olsun diğer oğlu Adil ağabey… Halamın eşi ve oğulları… Benim önceliğim ailemden sonra onlardı…
Para, şeker vb. hediyeler verirlerdi… Para öncelikliydi yani… Kapitalist düzen!!!
Velhasıl, çocuklar unutmuyor… Eskiyi özlüyor. Gerçekten özlüyorum… Zaman su misali akıp gidiyor… Ve giderek ziyaret eden değil, misafir bekleyen oluyoruz. Farkındayız değilmi?
Hüseyin Güven
huseyinguven1907@gmail.com
Bir Yorum Yazın