Kendimiz bildiğimizden bu yana ülkede değişmeyen konuların başında terör geliyor. Yıllardır bitmeyen ve kanayan bir yara bu hepimiz için. Ucundan kıyısından mutlaka hepimizin bir yanı kanıyor yaşananlardan dolayı.

Evet gün geliyor hiç tanımadığımız bir ananın feryadını duyuyoruz, gün oluyor beşikte babasız kalan bir bebeği görüyoruz, gün oluyor uzaktan tanıdığımız birinin acısına tanık oluyoruz. Hatta gün oluyor yakınımızdan birini kurban ediyoruz.

Evet türlü türlü senaryolar var bitmek bilmeyen bu terörün bitmemesine neden olan. Yıllardır tükenmeden kanla beslenen, kana doymayan bu terörü destekleyenler var aramızda. İçimizde birileri var bu durumdan zevk alan. Hatta bu işten belki de çıkar sağlayan.

Tüm bunları hepimiz biliyoruz. Çünkü hepimiz öyle ya da böyle etkileniyoruz bu yaşananlardan…

Çünkü biz bir türlü kendimizle barışık olmayı öğrenemedik, bir türlü geçmişimizle bir olamadık, kabullenemedik. Büyük bir ailenin parçası olduğumuzu, güçlü köklere sahip bir çok imparatorluklar kurmuş bir neslin torunları olduğumuzu da kavrayamadık. Biz aramıza ekilen nifak tohumları ile büyütüldük, içimizde bu tohumları büyüttük. Şucu yada bucu olmayı seçtik bizim gibi olmayanlara hep diş biledik. Hızımızı alamadık atalarımızı bile aynı kinle hatırladık. Kimimiz Osmanlıyı sevemedi, kimimiz Mustafa Kemal’e Atatürk soyadını yakıştıramadı. Kimi islamdan hoşnut olmadı Türk tarihinden Müslümanlığı çıkarıp atabileceğini sandı. Diğerleri orta asyadaki atalarımızı hiç tanımak istemeyip yok saydı.

Oysa bizden başka hiçbir ulusta belkide olmayan gurur duyabilecek o kadar çok şey bıraktı ki atalarımız. Orta Asyadan, Türklerin Müslümanlığı benimsediği ve Türkiye Cumhuriyetine kadar uzanan şu zaman diliminde. Öyle destansı şeyler başardılar, öylesine şeylere imza attılar ki dünyada Türk gibi kuvvetli lafını yaydılar. Çanakkale geçilmez diye emperyalistlere büyük bir tarih dersi verdiler, Fatih Sultan Mehmet Hanla bir çağı kapatıp yeni bir çağ başlattılar. Adaleti yaydılar, dünya ya örnek olacak bir hoşgörünün temsilcisi oldular.

Bunun en güzel örneğini Cezayir’de görebilirsiniz yüzlerce yıl Osmanlı hakimiyetinde kalan bu topraklarda insanların hafızalarındaki Türkler onlara zorla dillerini bile öğretmemişlerdir. Oysa yarım asır kadar bir süre burayı işgal eden Fransızlar dillerini bu insanlara zorla öğretmiş asimile etmişlerdir. Ve yine ne yazık ki ülkemizde bu hoş görünün torunlarının hoş görüsü ile hala Türkçe bilmeden yaşayan vatandaşlarımız vardır.

Bugün Almanya da Hitleri size kötüdür diye anlatacak insan bulmanız o kadar zordur diyor bir dostum. Evet diyor! Almanlar Hitlerin kötü şeyler yaptığını kabul ederler ama onu asla kötülemezler, ona asla sövmeler. Hitler ne yaptıysa Almanlar için yaptı diye kabul ederler. Evet, dostum bunları söylüyor ve ne yazık ki Türkiye de ise öyle ki Osmanlıya küfür edende, Atatürk’ü kötüleyende çok insan var. Bu geçekten çok acı diyor.

Gerçektende öyle değil mi? Biz neden bir türlü geçmişimizle barışamıyoruz, neden birbirimizle var olmayı başaramıyoruz. Türkiye Cumhuriyeti evet gerçekten çok daha genç ve bir çok konuda daha yolun başında. Ama bir İngilizler devleti gibi, bir Fransızlar gibi geçmişinde kara lekeleri olan başka ulusları ve etnik kökenleri hedef alan olmadığını da hala Türkçe bilmeyen vatandaşları ile kanıtlamıyor mu? Daha nasıl özgürlük olabilir, daha nasıl eşitlik olabilir? Diye soruyorum kendime. 86 yaşında bir ülke ve kendi resmi dilini konuşmayı bilmeyen bir sürü vatandaşı var.

Bugün bu vatandaşların ne yazık ki bir bölümü devletlerine baş kaldırmak ve yüzlerce yıldır bir arada yaşadıkları insanların kanlarını dökmek için kandırabiliyorlar. Evet doğuda eksik çok şey var ama ya iç Anadolu da, egenin köylerinde, karadenizin mezralarında. Oralarda her şey güllük gülistanlık mı? Elbette değil. Hatta doğudaki bazı olanakların çoğu oralarda yok bile!

Peki neden diye soruyorum kendime? Neden bu insanlar böyle isyan etmiyor ve bizleri öldürüp de bir şeyler elde edebilecekleri gibi sapkın bir düşünceye kapılmıyorlar. Bunun yanıtını burada vermeyeceğim herkesin az çok bu konuda bir fikri ve bu soruya vereceği yanıt mutlaka olacaktır.

Bizler kan akmasın evlatlarımız boşuna heba olmasın, bebeklerimiz babasız kalmasın. İnsanlarımız ağlamasın istiyoruz. Kim ne derse desin 86 yıllık bir ülkede hala tek kelime Türkçe bilmeden yaşayan insanlar varsa o ülkenin o devletin hoş görüsünü kimsenin eleştirmeye hakkı yoktur diye bir kez de ben hatırlatayım istedim. Çünkü Fransa gibi Cezayirlilerin kanları avuçlarında olanların kısa sürede buradaki tüm insanlara Fransızcayı ana dil gibi öğretmiş olmasını ve zaman zaman bu terör örgütünü aleni olarak desteklediği ve aptal gerekçeler ortaya sererek konuşmalarındaki tezatları düşündükçe kızıyorum.

Bugün dünyada Türklere laf söyleyemeyecek geçmişi bir çok kötü anıyla dolu milletlerin karşısında bizim ulus olarak birlik olmamız gerekmekte. Bizler birlik olarak dünyaya yıkılmayacak bir güç olduğumuzu gösterebilmeliyiz. Geçmişimizle yalın bir şekilde yüzleşebilmeliyiz. Ne Orta Asyadaki atalarımız olmasa idi, ne Türkler islamla tanışmasaydı, ne Osmanlı olmasaydı, ne de Atatürk olmasaydı. Biz bugün var olamayacaktık. Yada var olacak ama farklı bir isimle yaşıyor olacaktık.

Bugün doğu anadoluda Kürtçe konuşup Türkçe bilmeyenler. Kurtuluş savaşında Atatürk olmasa ve hep birlikte mücadele etmemiş olsa idik bugün belki çatır çatır Fransızca konuşmak zorunda olacaklardı ya da İtalyanca. Ki seve seve de konuşturulardı. Cezairde, Trablusgarpta yaptıkları gibi çoluk çocuk demeden bugün PKK’nın bizim insanlarımıza yaptıkları gibi sizleri katleder ve  Kürtlüğünüzü de unuttururlardı. İsyan bayrağı kaldırdığınız ve sövdüğünüz bu devlet olmasa idi daha çok şeyiniz farklı olurdu.

Yazımı buraya kadar okuyan herkese sesleniyorum tekrar. Lütfen birlik olalım. Bize bizden başka kimsenin hayrı dokunmayacak. Geçmişimizdeki kabullenemediklerimizi tekrar değerlendirelim. Atalarımızın yaptıkları her şeyi ulusumuz için yaptığını asla unutmayalım. Ailemize sahip çıkmamız gerektiği gibi şehrimize, ülkemize sahip çıkalım. Bunların şucu yada busu olmakla bir ilgisi yok. Unutmayın bugün size dokunmayan yılan yarın bir sevdiğinize dokunabilir size dokunabilir. Ki bu terör zaten hepimize dokunuyor durumda.