Saygıdeğer Hemşehrilerim, Kıymetli Okurlarım!

Bu yazımda sizlere “BİZ SİVRİHİSAR’LIYIZ YA ÇOCUKLARIMIZ!” konusunu dilimin döndüğünce anlatmak istedim. Takdir siz Saygıdeğer okurlarındır.

“Değişim” ve “Dönüşüm” insanoğlunun karsısında tarih boyunca durmuş ve bizi şekillendirmiş iki önemli kavramdır. Bir şey zamanla, aslından farklı bir nitelik taşırsa, ona “değişim”, eğer bu değişim özünü koruyarak olursa buna da “dönüşüm”diyoruz.

Değişim her insanın veya kuruluşun yaşamının bir döneminde geçirmek zorunda olduğu sancılı bir dönemdir. Bu dönemde deneyimlerimizden de faydalanarak yeniden doğuşumuzun ve değişimin getireceği olağanüstü sonuçlardan tam olarak yararlanabiliriz.

Sivrihisar için de değişim kaçınılmazdır. Unutulmamalıdır ki; Ancak geçmişin gereksiz safrasından kurtulduğumuzda, daha aydınlık günler bizleri bekler.

Köyden şehirlere olan göçlerin temelinde ekonomik ve eğitimsel kaygılar vardır. Bunun sonucunda da hem köyler, hem şehirler kültürel ve fiziksel olarak değişmiştir. Köyün ekonomisi, hayvancılık ve tarıma dayanır. Göçlerle kaybedilen emek gücü tarım ve hayvancılığı zayıf düşürmüş, hatta bitme noktasına gelmiştir. Sonuç ta da köyler, kasabalar ıssızlaşmış genç nüfus yerini orta yaş üstü nüfusa bırakmıştır. Bu SİVRİHİSAR için daha çok hissedilir olmuştur.

Göçler sonucu şehirlere gelen ilk neslin, şehirlerin karmaşık ve bozucu kültürüne karşı kendi kültürüne bağlı kalmaya çalışmasına rağmen, o ilk göç eden neslin çocuklarında geleneksel kültüre bağlılık azalmaktadır.

Ortaya çıkan basit bir kuşak çatışmasından çokşehirlerde doğan çocukların ilgi, merak ve beklentilerinin anne ve babalardan farklı olmasında yatmaktadır.

Böylece tatillerde anne ve baba SİVRİHİSAR' a gitmek isterken, çocuklar çoğu zaman diğer tatil alternatiflerinde ısrar etmektedirler. Yani çocuklarımız değişmekle dönüşmenin ortasında kalmışlardır. Bu ikilemi ancak biz yetişkinler çözebiliriz.

Çocuklarımız SİVRİHİSAR’ lı olacaklar mı? Olmalarını istiyorsak neler yapmalıyız. Şüphesiz çocuklarımızın da bizim kadar SİVRİHİSAR’ ı sevmelerini en az bizim kadar SİVRİHİSAR’ lı kalmalarını arzu ediyoruz. Fakat bu sadece istemekle olacak bir şey değildir. Onların beklentileri ve hedefleri daha büyük iken altlarından kayıp giden tarihe ve kültüre üzülerek söylüyorum seyirci kalmaları acıdır.

Çocuklarımızın gözünde SİVRİHİSAR’ ı değerli yapmalıyız ki; çocuklarımızda en az bizim kadar SİVRİHİSAR' ı sevsinler. Biz yetişkinler çocuklarımıza O toprakların ne kadar kutsal olduğunu, tarihin her sahnesinde olduğunu ve her uygarlığa beşiklik ettiğini, Kurtuluş savaşında ne kadar önemli rol oynadığını, Dünyanın Merkezi olduğunu anlatmalıyız.

Dahası SİVRİHİSAR için daha çok ve yılmadan çalışmalı, doğduğumuz topraklara olan vefa borcumuzu ödeyerek göstermeliyiz.İşte o zaman bizi kendilerine örnek alan çocuklarımızda o toprakların yaşanılır ve yaşatılır kent olması için mücadelesini sürdürürler.

Biz ve bizden sonraki nesiller SİVRİHİSAR’ ı asla unutmayacağız. Şahsım olarak SİVRİHİSAR’ ı yazarak ve bildiklerimi anlatarak yeni nesillere yazılı ve görsel doküman bırakmak öncelikli görevlerim arasındadır. Bununla birlikte her zaman Sivrihisar olgusunu ön planda tutarak konuyu sıcak tutmaya çalışmaktayım.

Modern çağın getirdiği imkânlarla gevşeyen yeni nesil SİVRİHİSAR unutmamalı ve her daim ata yadigârı topraklara sahip çıkarak vefa borcunu ödemelidir.

SİVRİHİSAR doğduğumuz ya da öldüğümüz yer olduğu kadar dedelerimizin uğruna canlar verdiği kutsal topraklardır. SİVRİHİSAR’ a sahip çıkacak, kadrini, kıymetini bilecek gençlerin varlığına inancım sonsuzdur. Herkesin ve her kesiminde sahip çıkacağına inanıyorum.

Bu duygularla hepinize saygılar sunar, işlerinizde kolaylıklar dilerim.